Pamięć podręczna pierwszego poziomu jest zlokalizowana we wnętrzu pamięci procesora i jest odpowiedzialna za buforowanie danych, dzięki czemu można poprawić wydajność pracy nawet przy małych ilościach dostępnej pamięci. Pamięć podręczna pierwszego poziomu jest zazwyczaj dość mała i przeznaczona wyłącznie na zapisywanie najczęściej wykorzystywanych danych oraz poleceń, ma to na celu zmniejszenie liczby dostępów do pamięci. Cały proces pozwala zmniejszyć opóźnienia w transmisji danych oraz optymalizuje wykorzystywanie procesora.
Cache – inaczej pamięć podręczna, czyli wykorzystywana przez procesor pamięć o szybkim dostępie. Procesor może odczytywać niektóre polecenia bezpośrednio z pamięci pośredniej zamiast wolniejszej pamięci operacyjnej. Jest to obszar pamięci, gdzie program zachowuje dane przy odczytywaniu ich z dysku. Po ponownym odwołaniu się do danych, uzyskuje szybszy, bezpośredni do nich dostęp. Wyróżniamy pamięć podręczną o szybkim dostępie – pierwszego poziomu L1, która wbudowana jest bezpośrednio w strukturę mikroprocesora, szybką pamięć podręczną drugiego poziomu L2, która montowana jest w obudowie procesora oraz szybką pamięć podręczną trzeciego poziomu L3, znajdującą się na płycie głównej, która stanowi rozszerzenie pamięci podręcznej L2. Pojęcie pamięci podręcznej odnosi się także do buforu, w którym przeglądarka przechowuje tymczasowe dane na temat przeglądanych stron internetowych, aby ponowne ładowanie strony mogło odbyć się znacznie szybciej.